Schrijver: Nancy
Mostrey
Het verhaal is geschreven in de –ik persoon.
Het boek vuurvogel gaat over een meisje namelijk Emelie. Zij
heeft een hele goede vriendin Lore. In het begin van het boek werd Emelie
verliefd op Frederik. Hij was erg gespierd. Maar Lore was al eens gedumpt door
Frederik, Emelie dacht dat ze niet verliefd mocht zijn op Frederik omdat Lore
al eens was gedumpt door Frederik en er erg verdrietig over was. Maar Emelie
bleef maar de hele tijd aan hem denken. Op een gegeven moment krijgen ze toch
verkering, Lore zei dat ze er geen problemen mee had maar Emelie twijfelde
toch. Frederik had zijn vaders boot geleend voor een beetje romantiek. Emelie
wilde Lore mee, Lore is voor Emelie een grote steun. Emelie is vaak onzeker en
maakt niet zo snel sociaal contact, Lore wel. Lore ging maar met de vrienden
van Frederik om en werd verliefd op Jorden. Emelie en Frederik zaten in de boot
en Lore en Jorden op het terras. Op die avond brak er brand uit in de boot.
Lore en Jorden konden gemakkelijk ontsnappen, maar Frederik en Emelie zaten
binnen. Frederik liep verder naar binnen. Emelie probeerde Frederik nog tegen
te houden maar het lukte niet. Emelie werd er na een tijd uitgehaald door Lore.
Frederik kon niet meer worden gered. Frederik overleed op de
boot. Emelie heeft een hele tijd in het ziekenhuis gelegen. Emelie had
heel veel brandwonden. Ze durfde er zelf nog een eens naar te kijken. Ze had
ook veel verdriet, ze kon het zich niet veroorloven. Emelie moest ook een
drukpak aan. Emelie Lore kwam met het idee (het was al lang na het ongeluk,
maar Emelie kon niet stoppen aan Frederik te denken) om een herdenking avond te
houden. Iedereen moest iets meenemen wat hun aan Frederik liet denken. Als ze
wilde mochten ze er ook nog wat over zeggen. Na de avond was Emelie niet
verdrietig meer maar boos. Ze was boos dat Frederik haar had achtergelaten. Lore
probeerde haar weer op te peppen. Emelie ging naar de moeder van Frederik en ze
hadden erg gezellig gepraat. Zo kon Emelie ook weer de goede tijden met
Frederik zien. Emelie en haar moeder hadden met het zwembad afgesproken Dat ze
voor openingstijd mocht zwemmen, dat ze privé mocht zwemmen. Ze schaamde zich heel
erg voor haar brandwonden. Ze vroeg Lore ook een keer mee naar zwemmen. Lore
wilde haar brandwonden graag zien. Emelie twijfelde of ze het zou laten zien.
Lore zei dat ze al heel veel op internet had gezien van brandwonden. Oké zei
Emelie. Wat kan er nou misgaan dacht ze. Het valt wel mee had Lore gezegd. In
het zwembad kwam Emelie een leuke jongen tegen, maar ze durfde niks te zeggen.
Lore nam het woord. Lore vroeg hoe die heette. Ik heet Robbert had hij gezegd.
Hij was de badmeester. Ze zeiden doei en liepen weg. Hij is knap zei Lore. En
hij is perfect voor jou. Hij had alleen maar oog voor jou zei Emelie. Echt niet
had Lore gezegd. De volgende week ging Emelie weer naar het zwembad maar dan
met haar moeder. Ze kwam Robbert weer tegen en werd verliefd op hem.
Mijn
mening:
Ik vond het een beetje een leuk boek. Er zat niet heel veel
fantasie in. Het bracht me ook een beetje in verwarring want het ene moment
gebeurde dat en het andere moment het andere. Het was geen boek met een open einde, dat vind ik wel
jammer. Open eindes vind ik leuk, omdat het ook spannend blijft en ik zelf
verder kan fantaseren. Maar het boek was wel een beetje leuk. Er was wel een
spannend deel. Toen die boot in vuur en vlam kwam te staan. Het boek las niet
heel snel omdat het een beetje leuk was. Als ik een echt heel leuk boek lees heb
ik hem ook snel uit. Toen ik bij dit boek de achterkant las, leek het mij een
erg leuk boek. Maar het is niet een top boek voor mij, maar ik heb hem wel
kunnen uitlezen. Als boeken heel saai zijn, lukt het mij niet om een boek uit
te lezen want dan heb ik geen zin in lezen, omdat ik een saai boek lees. Dus
dit boek was wel leuk dat ik het in de bus er even fijn bij kon pakken en
lekker kon lezen. Met boeken die ik heel goed vind kan ik bijna niet meer
stoppen. Ik vond het wel interessant om te lezen hoe mensen er mee leven als ze
verbranden en nabestaanden zijn. Het lijkt me lastig om als Emelie te leven. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten