Ademnood

Schrijver: Helene Bakker

Samenvatting:

Een meisje heeft een taai slijm ziekte. Ze is daardoor erg ziek en kan er dood aan gaan. Ze gaat niet altijd naar school omdat ze het vaak te benauw heeft. Ze heeft een apparaat in haar kamer staan wat ze gebruikt als ze benauwd is. Ze krijgt nieuwe buren. Een jongen van de buren heet Jim. Hij zit in haar klas en is erg aardig. Hij is anders dan de andere jongens. Hij wilt ook niet zo veel opscheppen en is erg slim. Susan (het meisje met taaislijm ziekte) begon in het verhaal al iets voor Jim te voelen. Maar Susan had nog gezegd wordt niet verliefd op mij want ik wil je geen verdriet doen als ik dan ineens dood ben. In het verhaal werden ze toch op elkaar verliefd. Jim had ook een roos aan haar gegeven en die in een bakje met kleurstof gedaan. De volgende dag keek ze en was de roos helemaal van kleur veranderd. Ze vond het erg mooi en lief dat Jim dat voor had gedaan. Maar de vader van Jim zit in de gevangenis dus woont hij alleen met zijn moeder. Jim haat zijn vader. Hij kon niet geloven wat hij had gedaan. En over een paar maanden ging zijn vader al uit het ziekenhuis en daar had hij dus geen zin in. Susan wilde graag dat Jim van zijn vader zou houden als ze dood gaat. Dus Susan ging met de moeder van Jim naar de gevangenis om met de vader van Jim te praten. De vader van Jim liet zijn schetsboek aan haar zien en ze was onder de indruk van zijn tekeningen. Toen wist ze meteen van wie Jim dat briljante tekenen had. Ze snapte niet dat Jim niet trots was op zijn vader. Jim stond ook in het boek. Aan het eind van het boek schrok Susan wel een beetje. Hij had precies getekend wat er was gebeurd op de avond dat hij iemand vermoord had. Ze wilde dit allemaal aan Jim vertellen dus ging ze weg. Maar toen bedacht ze iets anders. Ze bedacht dat Jim trots moest worden op zijn vader. Dus maakte ze zijn tekeningen bekend. Er kwamen mensen naar de tekeningen kijken en Jim stond versteld. De pers kwam en het werd op het nieuw uitgezonden Jim werd erg trots op zijn vader. Maar Jim was ook heel blij dat Susan dit geregeld had. Nu kon hij met plezier zijn vader uit de gevangenis halen. Hij kan niet geloven dat hij al die tijd zonder zijn vader heeft geleefd. Toen zijn vader uit de gevangenis kwam gingen Jim en zijn moeder hem ophalen. Jim was blij dat Susan dat had gedaan. De hele weg waren Jim en zijn vader veel aan het praten. Toen ze thuis kwamen zagen ze dat de gordijnen van de buren dicht waren. Ze schrokken allemaal heel erg.

Mijn mening:

Ik vond het een erg zielig boek. Het was zielig dat ze zo moest leven en dat ze taai slijm ziekte had. Ik had erg medelijden met haar. Ik had met Jim en haar ouders ook medelijden. Want Jim hield erg van haar en dan was ze ineens weg toen die naar haar luisterde en naar zijn vader ging. En de ouders hadden haar zo goed verzorgd en het zijn je ouders dus ze zijn altijd bezorgd om je. Ik vond het ook erg ontroerend en lief hoe Jim deed tegen Susan. Het einde was aan de ene kant open en aan de andere kant dicht. Open kan je denken want de gordijnen zijn dicht maar ik dacht dat niet en dacht dat ze gestorven was. Het einde is dicht als ze gestorven is. Maar de laatste zin was: Toen ze thuiskwamen zagen ze dat de gordijnen van de buren dicht waren. Ik denk dat je zelf eigenlijk ook wel een einde kan bedenken. Het boek deed me een beetje denken aan 8^ste groepers huilen niet. Alleen dit was wel anders. De klas van Susan was ook altijd een drama tijdens de lessen (Lijkt wel erg op de lessen in mijn klas). Dat herkende ik wel erg. Ik zou graag willen weten hoe de schrijver op dit verhaal kwam. Of het nou echt geïnspireerd is van iets in haar leven of dat ze niet weet of het gebeurd is. Als het in haar leven is gebeurd heeft ze waarschijnlijk nog wel iets veranderd en anders heeft ze wel nagedacht dat ze het erg vond dat kinderen daaraan sterven.