Ademnood

Schrijver: Helene Bakker

Samenvatting:

Een meisje heeft een taai slijm ziekte. Ze is daardoor erg ziek en kan er dood aan gaan. Ze gaat niet altijd naar school omdat ze het vaak te benauw heeft. Ze heeft een apparaat in haar kamer staan wat ze gebruikt als ze benauwd is. Ze krijgt nieuwe buren. Een jongen van de buren heet Jim. Hij zit in haar klas en is erg aardig. Hij is anders dan de andere jongens. Hij wilt ook niet zo veel opscheppen en is erg slim. Susan (het meisje met taaislijm ziekte) begon in het verhaal al iets voor Jim te voelen. Maar Susan had nog gezegd wordt niet verliefd op mij want ik wil je geen verdriet doen als ik dan ineens dood ben. In het verhaal werden ze toch op elkaar verliefd. Jim had ook een roos aan haar gegeven en die in een bakje met kleurstof gedaan. De volgende dag keek ze en was de roos helemaal van kleur veranderd. Ze vond het erg mooi en lief dat Jim dat voor had gedaan. Maar de vader van Jim zit in de gevangenis dus woont hij alleen met zijn moeder. Jim haat zijn vader. Hij kon niet geloven wat hij had gedaan. En over een paar maanden ging zijn vader al uit het ziekenhuis en daar had hij dus geen zin in. Susan wilde graag dat Jim van zijn vader zou houden als ze dood gaat. Dus Susan ging met de moeder van Jim naar de gevangenis om met de vader van Jim te praten. De vader van Jim liet zijn schetsboek aan haar zien en ze was onder de indruk van zijn tekeningen. Toen wist ze meteen van wie Jim dat briljante tekenen had. Ze snapte niet dat Jim niet trots was op zijn vader. Jim stond ook in het boek. Aan het eind van het boek schrok Susan wel een beetje. Hij had precies getekend wat er was gebeurd op de avond dat hij iemand vermoord had. Ze wilde dit allemaal aan Jim vertellen dus ging ze weg. Maar toen bedacht ze iets anders. Ze bedacht dat Jim trots moest worden op zijn vader. Dus maakte ze zijn tekeningen bekend. Er kwamen mensen naar de tekeningen kijken en Jim stond versteld. De pers kwam en het werd op het nieuw uitgezonden Jim werd erg trots op zijn vader. Maar Jim was ook heel blij dat Susan dit geregeld had. Nu kon hij met plezier zijn vader uit de gevangenis halen. Hij kan niet geloven dat hij al die tijd zonder zijn vader heeft geleefd. Toen zijn vader uit de gevangenis kwam gingen Jim en zijn moeder hem ophalen. Jim was blij dat Susan dat had gedaan. De hele weg waren Jim en zijn vader veel aan het praten. Toen ze thuis kwamen zagen ze dat de gordijnen van de buren dicht waren. Ze schrokken allemaal heel erg.

Mijn mening:

Ik vond het een erg zielig boek. Het was zielig dat ze zo moest leven en dat ze taai slijm ziekte had. Ik had erg medelijden met haar. Ik had met Jim en haar ouders ook medelijden. Want Jim hield erg van haar en dan was ze ineens weg toen die naar haar luisterde en naar zijn vader ging. En de ouders hadden haar zo goed verzorgd en het zijn je ouders dus ze zijn altijd bezorgd om je. Ik vond het ook erg ontroerend en lief hoe Jim deed tegen Susan. Het einde was aan de ene kant open en aan de andere kant dicht. Open kan je denken want de gordijnen zijn dicht maar ik dacht dat niet en dacht dat ze gestorven was. Het einde is dicht als ze gestorven is. Maar de laatste zin was: Toen ze thuiskwamen zagen ze dat de gordijnen van de buren dicht waren. Ik denk dat je zelf eigenlijk ook wel een einde kan bedenken. Het boek deed me een beetje denken aan 8^ste groepers huilen niet. Alleen dit was wel anders. De klas van Susan was ook altijd een drama tijdens de lessen (Lijkt wel erg op de lessen in mijn klas). Dat herkende ik wel erg. Ik zou graag willen weten hoe de schrijver op dit verhaal kwam. Of het nou echt geïnspireerd is van iets in haar leven of dat ze niet weet of het gebeurd is. Als het in haar leven is gebeurd heeft ze waarschijnlijk nog wel iets veranderd en anders heeft ze wel nagedacht dat ze het erg vond dat kinderen daaraan sterven.

De macht van de zeven stenen 2: het tranenmeer

Schrijver: Emily Rodda

Samenvatting:

In boek 1 hadden ze een gevecht in het Zwijgbos tegen de bewaker van een van de zeven stenen. De hoofdpersonen: Jord, Jasmine en Barda moeten zeven stenen zoeken die de schaduwheer in zijn handen heeft. Maar ze krijgen grote uitdagingen. Boek 2 het Tranenmeer zoeken ze de 2^de steen.

Voor ze het Tranenmeer kunnen zien worden ze in de val gelokt door de kwaadaardige kinderen van de heks Thaegan. Ze kregen te maken met een grote trol die de brug in bezit nam. Hij was vervloekt door de heks. Als ze het antwoord fout zeiden werden ze gedood. De trol had haar ooit bedrogen om een vriend te redden en daarom is hij een trol en waakt hij over de brug. Jasmine ging als eerst. Jasmine moest elf stokjes in acht veranderen, zonder stokjes weg te halen. Barda protesteerde maar Jasmine begon. Ze maakte het woord ‘’ACHT’’. Jasmine mocht er langs maar toen Barda en Jord wilden volgen stond de trol weer voor hun neus. Alleen degene die het antwoord goed raad mag er langs. De vraag voor Barda luidde als volgt: Wat bezit een bedelaar, wat heeft een rijkaard nodig en wat eten de doden? Barda dacht hard na en zei toen: Niets. Hij mocht erlangs. Jord kreeg geen vraag maar een raadsel, hij luid als volgt:

Thaegan eet haar favoriete eten en voelt zich goed

In haar grot met haar gebroed:

Hot, Tot, Jin, Jod,

Fie, Fo, Zan, Zod,

Tik, Snik, Lun, Lod

En de vreselijke Ichabod.

Ieder kind heeft een slijmerige pad

Met twee dikke maden op zijn gat.

Op iedere made zuigen twee vlooien zich rot.

Hoeveel wezens leven er in Thaegans grot?

Hij deed vaak zulke puzzels. Hij schreef het in de grond. Er waren 13 kinderen van Thaegan + 13 padden + 26 maden + 52 vlooien = 104. Hij wilde het gaan zeggen maar realiseerde dat Thaegan er ook een was. Toen riep hij 105. Het antwoord was niet goed en de trol pakte Jord bij zijn kil. Jord raakte in paniek en zei dat het antwoord klopte. Hij was haar favoriete eten vergeten namelijk een raaf. De trol ging een spel spelen hoe Jord zou sterven.Je mag één ding zeggen. Als het waar is wurg ik je met mijn blote handen, als wat je zegt niet waar is snijd ik je hoofd eraf. Hij zijn mijn hoofd wordt eraf gehakt. Toen vroeg Jord of het waar of niet waar was. Maar als het niet waar is komt hij op niet waar en is het dus wel waar. En als hij zegt dat het waar is wordt hij gewurgd. Daarom klopt het niet. Uiteindelijk was de vloek verheven en kon Jorg erdoor. In het bos kwamen ze vijanden tegen en klommen in bomen. Ze hebben een gevangene maar die hebben ze uiteindelijk toch gered. Later kwamen ze aan bij een huis, op het afgebroken bord stond bel wacht kom. Dus ze gingen naar het huis toen dreven ze weg in drijfzand. Toen kwamen twee mensen helpen. Ze hielpen hun er uit en spraken een onverstaanbare taal. Later bleek de taal achterstevoren gezegd te worden waardoor Jord merkte dat ze kinderen van Thaegan waren en dat ze hun wilden opeten. Ze konden op een gegeven moment net ontsnappen. Later kwamen ze bij een meertje met een watermonster daarin en daaronder lag de steen. Op een gegeven moment hadden ze een plan en konden ze de steen pakken. Ze gingen naar het dorp van de gevangene en ze zaten allemaal ondergronds.

Mijn mening:

Ik vind het een erg leuk boek. De voornaamste reden is de hoeveelheid van de fantasie. Ik houd erg van fantasie boeken en deze zat vol met fantasie, er was bijna niks van het boek dat echt bestond. Dat is het leuke aan het boek. Graag lees ik de andere delen ook nog want er zijn zeven delen. Het is een dicht eind maar ook weer een open eind. Dicht omdat ze aan het einde toch de steen hebben gevonden. Maar ook weer open omdat ze nog 5 stenen moeten vinden. Wat ik nou zo leuk in aan fantasie is dat er geen regels zijn. Je mag schrijven wat je wil en de lezer (ik) kan er een heel beeld bij bedenken. Maar het beeld van iedereen is anders en dat is het leuke want je mag het zelf bedenken. In het boek komen er veel mytische wezens en komt er ook nog spanning in. Mijn broer las dit boek vroeger en het stond in de kast dus dacht ik dan ga ik dit boek maar lezen. Ik denk dat deze als nummer 1 komt te staan in mijn top 10 van deze boeken. Ook grappig van die achterste voren taal. Want de kinderen heetten: Nij en Doj. Dus Jin en Jod wat ook voorkomt in het raadsel. Dus het klopt wel bij elkaar. Bij dit boek is het niet erg dat het een goed einde is omdat er meerdere delen komen en er meer spanning en fantasie in komt. 

Dief!

Schrijver: Ludo Enckels

Samenvatting:

Leonid woont met zijn oom en tante in een huisje. Zijn moeder ging weg door te kort aan voedsel. Zijn oom was bijna altijd dronken. Zijn moeder stuurt altijd wat geld maar het enige wat zijn oom er mee doet is het uitgeven aan drank. Als er geen eten in de kast staat gaat hij altijd naar het veld van de boer en plukt aardappelen. Hij neemt ze mee naar huis en eet ze rauw als hij daar is. Hij zag twee mannen in zwarte pakken naar zijn huis toegaan. Hij dacht dat zijn oom weer wat had misdaan maar toen hij daar aankwam bleek het voor Leonid te zijn. De mannen boden Leonid van alles aan: een opleiding, eten enzovoort. Leonid ging dus mee want hij was erg blij dat hij niet meer bij zijn oom hoefde te wonen. Hij werd naar een kamer gebracht. Daar lag nog een jongen. De volgende ochtend moesten ze er vroeg uit en gingen ze ontbijten. Daarna gingen ze kleren verkopen. Hij was blij dat hij ook nog mocht werken. Een paar dagen later kreeg die een nieuwe baas en ook nieuw werk. Hij moest gaan inbreken met een andere jongen genaamd Anton. Ze stalen veel geld. Aan het eind gaven ze het geld aan de baas maar Anton stak stiekem een deel ervan in zijn zak. Toen gingen ze pizza eten en haalde Anton het geld uit zijn zak De baas kwam binnen en werd erg boos. Anton werd meegesleurd. Leonid was erg bang. Toen de baas terug kwam vroeg hij of Leonid er iets van wist en Leonid antwoordde snel nee. Er lag overal bloed. De baas ging zelf naar het ziekenhuis omdat hij gewond was. Maar Leonid wist niet wat er met Anton gebeurd was.  De volgende dag werd hij wakker en ging naar beneden. Hij zag een vrouw genaamd Mara. Ze was erg gespannen. Hij liet de foto van zijn moeder zien en vroeg of hij haar herkende. Mara herkende de vrouw op de foto maar liep er snel vandaan. Leonid moest weer naar een nieuwe baas. Hij zag er jonger en aardiger uit. Later gingen ze aan de slag wat Leonid raar vond omdat je overdag niet vaak steelt. Ze gingen een flat in en hij zei dat hij zijn sleutel was vergeten waardoor hij binnen was gelaten. Hij belde bij een huis aan en zei: Pizza. Maar de vrouw antwoordde nee dat is aan de overkant. Dus belde de nieuwe baas aan bij de mensen aan de overkant. Er was helemaal niemand thuis. Ineens kwamen er agenten en pakte zijn nieuwe baas op. Leonid werd ook naar het politiebureau gebracht maar hij durfde niks te zeggen. Op een gegeven moment zei hij toch wat. Hij zei dat zijn moeder weg was en op zoek was naar zijn moeder. De agent was dankbaar met wat hij allemaal vertelde. Later wachtte ze de criminelen op en werden ze opgepakt. Hij woonde met Mara een tijdje ergens anders. Hij zag zijn moeder en de spin werd aangeklaagd. Leonid en zijn moeder kregen een nieuw ID en hadden samen een nieuw leven.

Mijn mening:

Ik vond het een erg interessant boek met hoe alles werkte met de spin. En ook over het stelen. Ik vond het ook erg spannend wat er gebeurde met Anton. Het leukste gedeelte van het boek vond ik toen de baas Anton betrapte omdat daar echte spanning in zat. Het einde van het boek was erg dicht omdat er niks meer over gezegd kon worden. Ik had in het begin medeleven met Leonid maar het einde niet meer. Eind goed al goed. Maar ik had medelijden omdat hij zo een stomme oom had en er ook nog door verkocht werd voor drank. En ook omdat hij een dief moest worden en zo streng werd aangepakt. Maar ook omdat hij zo bang was en zijn vriend dan ook nog vermoord werd. De spin was echt verschrikkelijk. Ik vond het einde niet erg leuk. Ik hou van open eindes omdat die meestal zo spannend zijn dat ik zo graag het volgende boek wilde lezen. Alleen bij dit boek was dat er niet en was het eigenlijk een te goed einde. Omdat hij zijn moeder weer terug zag en de spin was aangeklaagd. Het was leuker als de spin nog niet gevonden was maar hij wel met zijn moeder woonde. Of andersom, dat hij zijn moeder nog moest vinden en dat de spin al aangeklaagd was. Dat zou mij leuk lijken, maar dat is mijn mening. Ook al zijn er minpuntjes aan het boek vond ik het toch een leuk boek om te lezen.

Dracula (ingekort verhaal)

Schrijver: Echte boek: Bram Stoker, Ingekort: Bies van Ede

Samenvatting:

Het is geschreven in de vorm van een dagboek.

Jonathan Harker ging naar Transsylvanië om een klant te ontmoeten. Toen de mensen die hem brachten dat hoorden sloegen ze een kruis en hingen ze een ketting met een crucifix om zijn nek. Toen ze aan het rijden waren stond er ineens een wolf op de weg. Om de koets vormde er een grote wolvenkring. De koetsier fluisterde wat. Toen kwam er een wolk voor de maan en kon Jonathan niks zien. Toen de wolk weer weg was stonden er geen wolven meer en reden ze verder. Toen ze waren aangekomen zette de koetsier zijn bagage op de grond. Toen de deur open ging zag hij een oude man met een lange witte snor. Hij was helemaal in het zwart gekleed. Toen zei de man in het zwart dat Jonathan binnen mocht komen. Toen Jonathan zijn hand schudde voelde hij hoe koud zijn hand was. Er stond een tafel vol eten. De graaf at niks maar Jonathan wel. Jonathan had ook opgemerkt dat zijn tanden erg scherp waren.  Jonathan had zijn spiegeltje opgehangen en ging zich scheren. Hij schrok van de graaf daardoor schoot hij uit met zijn scheermes. Hij keek in de spiegel en kon bijna de hele kamer zien, behalve de graaf. Toen keek hij naar achter en zag hij de graaf. Toen keek hij weer naar de spiegel en hij was weer weg. Toen hij weer naar de graaf keek zag hij dat de graaf naar zijn bloed keek. De graaf was woedend en vloog Jonathan naar zijn keel. Jonathan sprong opzij en de hand van de Graaf raakte het kettinkje, toen verdween de woede. Hij smeet de spiegel naar buiten. Alle deuren waren op slot. Jonathan kon niet meer weg. De enige uitweg was via het raam. Jonathan werd erg bang van hem. Toen de graaf vertrok zocht Jonathan de uitgang. Hij kwam in een kamer, het was er stil en donker. Opeens zag hij drie vrouwen staan. Jonathan viel flauw van angst. De graaf weet dat Jonathan te veel gezien heeft dus is hij nu nog banger. De graaf kwam in de nacht aan, met een kind! Die nacht toen de graaf in zijn grafkist lag zocht hij een uitweg. Hij stootte zich aan een kist. Tot zijn schik lag de graaf erin. Het witte haar van hem was grijs geworden. Hij was aan het verjongen! Jonathan sloeg hem met een schep en de graaf keerde zijn gezicht naar hem, Jonathan verstijfde. Toen viel de kist dicht. Jonathan klom uit een raam, en als hij te pletter viel had hij zijn dagboek bij zich. Lucy was een vriendin van Mina Harker, de vrouw van Jonathan. Lucy slaapwandelt veel en Mina maakt zich zorgen over Lucy en Mina. Midden in de nacht werd Mina wakker en zag dat Lucy niet in haar bed lag. Mina dacht dat ze de deur had afgesloten maar die stond open. Mina zag Lucy op een bankje zitten met een zwarte gedaante over haar heen. Ze rende naar Lucy. Lucy was helemaal alleen en heel bleek. De kraag van haar nachtjapon zat strak om haar hals. Toen Mina Lucy terug naar de kamer bracht zag ze twee speldenprikjes van bloed in haar nek. Toen Jonathan terug kwam liet hij zien wat hij had meegemaakt. Ze zagen de drie vrouwen liggen. Ze staken ze door en sneden hen kop eraf. Toen ze naar huis gingen bleek Mina al op bed te liggen. De deur was vanaf binnen afgesloten. Het monster stond over Mina gebogen. Mina zou gaan sterven door hem. Ze gingen achter hem aan. Toen ze eindelijk bij hem waren stak Jonathan zijn crucifix uit en het verheugde hem op de graaf te zien trillen. Het blad van het mes sneed door zijn keel. Later werd hij doorboord met een staak. 

Mijn mening:

Dracula is een boek waarbij ik de rillingen voelde. Alleen bij deze Dracula beleefde ik het maar voor even. Ik dacht nadat ik het boek had uitgelezen dat ik die spanning langer wilde voelen. Dus door dit ingekort verhaal wil ik ook de echte Dracula graag lezen. Ik heb het zelfs al bij de bibliotheek gevraagd maar die hadden het niet. Bij normale boeken is het meestal zo dat er eerst een hele intro is, maar waarschijnlijk doordat het ingekort is zat er niet echt een intro in, maar bij die intro zit wel een stuk uitleg. Als ik de ingekorte versie al leuk vind dan zal ik de echte Dracula nog leuker vinden. Je voelde de spanning. Ik leefde best wel met Jonathan mee met wat hij allemaal meemaakte. Hij had eerst veel angst en toen werd zijn vrouw ook nog vermoord. Er kwam veel achter elkaar en er waren minder details en uitleg. In het echte boek zal dat er waarschijnlijk wel zijn. In het echte boek zal er wel waarschijnlijk ook iets meer actie bij zitten. Het liep ook wel wat snel opeen. Daarom zou ik het erg leuk vinden om het echte boek te lezen. Achter in het boek stond ook over het echte boek. Dat las ik. Zo sprak het me nog meer aan om het echte boek te lezen. Daarna stond er ook nog wat er in het echte boek wel bij zat maar dat heb ik niet gelezen want dat lees ik zelf wel in het echte boek. 

De 5de boog

Schrijver: Dirk Nielandt

Samenvatting: Het boek gaat over 5 kinderen die moeten zorgen dat Mordus (de vijand) niet ontwaakt.

Kato heeft zich aangemeld voor haar musicalstage. Later kreeg ze de brief dat ze mee mocht. Een paar weken later reisde ze naar haar stage met de trein. In de trein kwam ze een jongen tegen genaamd Arne. Ze waren een tijdje aan het praten totdat een controleur aankwam. De controleur kwam de kaartjes controleren. Iedereen liet netjes zijn kaartje zien maar Arne kon hem niet vinden. De controleur had hem naar het politiebureau gebracht. Op en gegeven moment kwam Kato aan. Ze zag nog twee andere kinderen. Ze vroeg aan hen waar ze heen moest, ze zeiden: oh daar moeten wij ook heen anders gaan we er samen heen. De andere twee heette Babs en Tuur. Babs vroeg aan Kato of ze Arne had gezien want hij was er nog niet. Kato zei: ja alleen hij was zijn kaartje kwijt. Babs hoopte dat het goed zou komen. Ze vroegen aan een man waar de pastorij was. toen ze die vraag stelden werd de man erg zenuwachtig maar hij zei wel waar het was. Ze liepen samen verder. Babs noemde het de hele tijd een kamp. Kato werd erg boos op haar omdat het een stage was. Later kwamen ze aan bij de pastorij. Op hetzelfde moment kwam Arne ook aangelopen. Ze gingen de pastorij binnen. Ze zagen mensen op de schilderijen die precies op hen leken. Later kwam er een vrouw aan genaamd Cara. Zij heeft hen erin geluisd. Ze zijn helemaal niet op stage/kamp. Kato trok het niet meer en wilde vertrekken, Cara hield haar tegen. Ze spoot haar helemaal nat met het water dat uit haar hand kwam. Niemand snapte hoe. Cara had gevraagd waar de vijfde is. Dat wisten ze ook niet. Cara legde uit over Mordus. Niemand geloofde er wat van. Maar iedereen was voor iets anders uitgenodigd. Kato voor een musicalstage. Babs en Arne voor een avonturenkamp en Tuur voor een game kamp. Kato trok het niet dat ze bedrogen en natgespoten was. Kato liep weg, Arne rende achter haar aan. Bij een café stopten ze. Bij dat café brak er een brand aan. Cara bestuurde water maar Mordus vuur. Na een praatje met Cara te hadden gemaakt besloot ze toch om sowieso een nachtje blijven want de treinen vertrokken niet meer. Cara gaf hen een boek. Cara kon het niet lezen want alleen de vijf konden dat. Ze zagen veel beelden. Ze begrepen het een beetje, Tuur dacht dat het bij zijn Game kamp hoorde. Ze waren ook alle vier op vijf mei jarig. Ze gingen veel onderzoek doen. De smid was hen vijand. De smid wilde hen vermoorden. Toen ze wilde gaan slapen waarschuwde Cara ze dat ze voor niemand open mochten doen. In de nacht werd er op de deur geklopt. Eerst deed niemand open maar ze zeiden dat het de politie was, dat was het ook. Ze werden gearresteerd omdat ze in de pastorij sliepen. Ze werden vrijgelaten door de smid. De buizerd van Cara had geprobeerd Sam te halen maar telkens mislukte het. Hij spoot de buizerd geel. De smid had ervoor gezorgd dat Sam met hem mee zou komen door zijn vuurkracht te laten zien. Kato, Babs, Arne en tuur zochten naar de beker der gerechtigheid. Het bleek dus dat die in het museum stond. Ze braken in in het museum om de beker te halen. Het lukte ook. De smid leerde Sam hoe die van gedaante kon veranderen. Sam probeerde het stiekem alleen en veranderde in een muis. Babs vond een muis en had er een hele hechtte band mee. Cara die ging dood en veranderde in een vlinder. De smid klopte overdag op de deur en had een gasmasker op. Sam ook. Toen ze binnen kwamen ademde Kato, Arne en Tuur de lucht in en vielen flauw. Van de smid moest Sam boven kijken of daar Babs was. Babs was daar maar hij zei niks want ze had zo lief voor hem gezorgd toen hij een muis was. Babs wist meteen dat Sam de vijfde was. Dat was haar gevoel. Toen de smid en Sam weg waren liep Babs naar beneden. Het voelde alsof een vlinder iets in haar oor fluisterde. Ze ging naar de kruidentuin van Cara en haalde de kruiden die in haar oor werd fluistert, zo redde zij haar vrienden. Later hadden ze een plan om de smid te pakken. Sam zei tegen de smid dat hij nooit in een vlieg zou kunnen veranderen. De smid deed dat dus en Sam stopte hem in het potje. De pijl vonden ze in het huis van de smid. Zo op de avond dat Mordus vrij zou komen schoten Sam de pijl in de boom in het hart. Ze moesten snel de beker der gerechtigheid eronder om het gouden sap op te vangen en in een meer te gooien. Toen was iedereen gered.

Mijn mening:

Ik vond het een leuk en spannend boek. Het was leuk omdat er spanning in zat. En het is dan best wel spannend of het ook echt gebeurd, bijvoorbeeld dat Sam bij Mordus aansloot. Ik had ook niet alles verwacht. Ik had niet verwacht dat de vijfde (sam) zich eerst bij Mordus aansloot. Het goede einde had ik nou weer wel verwacht. Dat gebeurd bij bijna elk boek. Als nog was het wel leuk. Het was duidelijk een fantasie boek, daarom vind ik het ook erg leuk. Eerst denk ik bij elk boek dat ik het lees omdat ik 10 boeken moet lezen, maar steeds verder in het boek wordt dat steeds minder. Ik vind het boek dan zelf ook leuk. En als ik dan op de 10 boeken zit kan ik dan wel de serie aflezen, ik word namelijk nieuwsgierig als ik in een serie zit hoe het volgende boek gaat.

Een weeffout in onze sterren

Een weeffout in onze sterren

Schrijver: John Green

Samenvatting:

Hazel Grace is een meisje dat longkanker heeft. De dokters proberen erg veel om haar te redden. Van haar moeder moest ze naar een praatgroep. Een praatgroep was voor kinderen die erge dingen beleefden, namelijk: Kanker, een been dat moet worden geamputeerd, dat je blind wordt etc. Bij de praatgroep ontmoette Hazel Isaac, Isaac was een jongen die blind werd. Patrick vertelde zijn verhaal, hij had kanker gehad en was ervan genezen. Hij verteld ook over Jezus. Ze zitten namelijk in het hart van Jezus. Omdat ze in het midden van het kruis zaten. Hazel communiceerde met Isaac via zuchten. Zelf moest Hazel ook over haar probleem praten. Na de praatgroep ging Hazel gewoon naar huis. Hazel ging niet elke week naar de praatgroep. Een keer toen ze naar de praatgroep ging was er iemand nieuw. Hij was erg knap. Toen ze weer gingen praten deed Augustus (zo heette hij) zijn praatje. Hij was zijn been verloren aan kanker. Maar hij had geen kanker meer. Na de praatgroep bleven Augustus en Hazel nog even praten. Ze werden verliefd op elkaar. Het lievelingsboek van Hazel heet evb (afkorting van een vorstelijke beproeving). Gus (zo noemt Hazel Augustus) las evb voor Hazel. Het einde gaat over dat Anna dood gaat aan kanker. Maar wat gebeurd er met de Hollandse Tulpenman, en de moeder van Anna en de hamster. Daar dachten Hazel en Augustus aan. Iedereen met kanker heeft een wens die hun in vervulling kunnen laten gaan. Hazel dacht eerst dat ze doodging dus had toen haar wens gebruikt om naar Disneyland Parijs te gaan. Hazel stuurde brieven naar de schrijver van evb maar kreeg nooit een reactie. Maar Augustus wist achter zijn email te komen. Zo heeft hij hem gemaild. Ze mochten naar Amsterdam (daar woonde de schrijver) om daar de schrijver te ontmoeten. Maar Hazel had geen wens meer. Gus gaf zijn wens op om samen met Hazel naar Amsterdam te gaan. Eerst vonden de ouders van Gus en de ouders van Hazel het geen goed idee maar ze hebben hun toch kunnen overhalen. In Amsterdam gingen ze naar de schrijver van evb. Hij was erg dronken toen ze binnenkwamen. Lidewij, zijn assistente wees hun de weg. De schrijver van evb begon erg te mopperen op Lidewij toen hij Gus en Hazel zag. Hij ging het einde niet zeggen. En begon te schelden op Hazel over haar kanker. Toen trok Gus Hazel mee naar buiten. Hazel was woedend. Een dag later zat Hazel met haar moeder en Gus op een terrasje wat te drinken. Toen besloot de moeder van Hazel dat Hazel en Gus die avond uit moesten gaan. Hazel en Gus hadden daar geen problemen mee. Toen op die avond dronken ze voor het eerst champagne. Het was erg gezellig. Na de paar dagen  in Amsterdam gingen ze weer naar huis. Gus vertelde Hazel dat hij kanker had. Het was weer teruggekomen. Hazel was boos dat hij dat niet eerder had verteld. Maar aan de andere kant begrijpt ze het wel een beetje. Hij wilde gewoon een leuk reisje in Amsterdam. De sigaretten (hij rookte niet echt maar hij deed alsof, dus zijn pakje sigaretten ging nooit op) werden van hem afgepakt. Het ziekenhuis had beloofd dat ze een nieuw pakje voor hem zouden kopen. Op een gegeven moment ging Gus zelf sigaretten halen omdat niemand het deed. Hij moest spugen in de auto en kon niet meer rijden. Hij had heel erg pijn. Hij had Hazel gebeld om hem op te halen, dat deed ze. Hij wilde niet dat zijn ouders er vanaf zouden weten. Een paar weken later overleed Augustus. Hazel was heel verdrietig. Op de begrafenis was de schrijver van evb er ook. Hazel zag hem zitten. Ze was boos dat hij hier zou durven opdagen. Later wilde hij met hun meerijden maar Hazel was zo boos dat ze hem uit de auto heeft gestuurd. Ze kon het niet houden. Maar Augustus had zelf een einde geschreven van evb. Die had hij aan hem gegeven. Later mailde Hazel Lidewij of zij kon kijken waar de pagina’s waren. Lidewij had sinds de vorige hem niet meer gezien maar ging wel naar zijn huis. Zij vond de pagina’s na erg lang zoeken. Daar stond het einde in.

Mijn mening:

Ik vind het een erg ontroerend en zielig boek. Het is wel een mooi boek. Het is zielig omdat Augustus doodgaat en hij kanker had terwijl het weg was. En ik vond het ook zielig voor Hazel dat ze kanker had en dat ze Augustus verloor. Ze had het erg zwaar in haar leven. Ik leefde erg met de personen mee. Mijn oma had ook kanker en het was weg maar toen kwam het terug en is ze er aan doodgegaan. Het boek was ook wel een beetje romantisch. Augustus was Hazel in het begin de hele tijd aan het versieren. Later werden ze ook echt verliefd op elkaar. Daardoor was het nog extra zwaar voor Hazel. Het duurde niet erg lang voordat ik hem uit had. Ik wilde dan zo graag weten wat er ging gebeuren dat ik later gelijk weer ging lezen. Dat hield me wel bezig. Ik ging ook vooruit denken wat er zou gebeuren. Ik heb altijd al gehoord over een zielig boek/ een zielige film. Toen hadden mensen het over de fault in aur stars ook wel een weeffout in onze sterren. Daardoor leek het me wel leuk om te lezen. Meestal lees ik spannende boeken maar ik heb gemerkt dat dit ook een leuk boek is. Vooral erg zielig maar dat vind ik ook wel leuk om te lezen. Door het boek wil ik de film ook nog wel graag kijken.